“Met mijn oude baas had ik een supergoede relatie”, vertelt Van
het Veer. “We waren bijna als vrienden en we werkten echt op hetzelfde niveau
samen, er waren geen hiërarchische verschillen tussen ons en de lijntjes waren
heel kort.” Maar Van het Veer kreeg ruzie en nam ontslag. “We hadden door de
jaren heen meer meningsverschillen gehad op strategisch en zakelijk niveau en
ik heb het telkens gewoon geslikt. Maar op een dag hadden we weer een groot
meningsverschil en toen was voor mij de maat vol. Daarna heeft mijn baas me
nooit meer willen zien. Ik ben naar huis gegaan zonder afscheid van hem te
kunnen nemen. En dat na al die jaren.”
Net zo abrupt als zijn vertrek bij het bedrijf waar hij
jaren werkte, werd het contact verbroken met zijn oude klanten. “In principe
stuurde het bedrijf bij iemands vertrek altijd een officieel bericht richting
alle relaties. In mijn geval is dat niet gebeurd. Ik was van de een op de
andere dag weg en mijn klanten werden voorgelogen dat ik een sabbatical had
genomen. Ik heb zelf een algemeen bericht naar mijn contacten gestuurd om ze
over mijn vertrek te informeren en ik ben nog naar een beurs geweest om het aan
mijn beste relaties persoonlijk uit te leggen. Ze hadden veel onbegrip voor wat
er was gebeurd. Ik had een hele goeie relatie met mijn klanten, echt een
vertrouwensrelatie. Ik deed ook inkoop, dus had veel contact met leveranciers
en klanten en de relatie is eigenlijk de basis van ons vak als handelaar.”
Een week of zes na zijn vertrek nam Van het Veer het
initiatief om met zijn oude baas af te spreken. “Ik stelde voor om weer samen
te gaan werken, waarbij ik als zelfstandige zou opereren, maar hij was met een
heel ander idee naar de afspraak gekomen, namelijk in de veronderstelling dat
ik nog terug zou komen bij zijn bedrijf. Dat was ik niet van plan, maar een
andere samenwerking zag hij niet zitten. Drie weken daarna begon de
rechtszaak.”
In het relatiebeding dat Van het Veer tekende bij zijn
vorige werkgever staat omschreven dat hij geen contact mag hebben of een dienst
mag verlenen aan cliënten van zijn voormalig werkgever tot twee maanden vanaf
de datum van zijn ontslag bij zijn oude werkgever. Doordat Van het Veer en zijn
advocaat de twee maanden op een andere manier interpreteren dan Van het Veers
voormalig werkgever, ontstond onenigheid over het handelen van Van het Veer als
zelfstandig ondernemer. “Van dat beding heb ik altijd geweten dat het in mijn
contract stond, maar ik had eigenlijk nooit echt tot in detail uitgezocht wat
het inhield. En het is zo raar verwoord dat niemand het eigenlijk snapt. Ik
wist wel dat ik met bestaande klanten geen zaken kon gaan doen, maar ik heb dat
7 jaar geleden getekend toen ik als junior trader begon. Ik had toen geen enkel
benul wat het precies inhield. Je tekent iets, want je wil graag aan de slag,
je gaat het niet meteen door een advocaat uit laten zoeken.” Hoe het precies
zat, werd wel snel duidelijk toen Van het Veer ineens een deurwaarder aan zijn
deur had met een met een pakket van 40 bladzijden waaruit bleek dat hij voor de
rechter werd gesleept.
Zijn reactie? “In eerste instantie was ik ontzettend
verontwaardigd en teleurgesteld, ik begreep niet waarom mijn ex-baas dit deed,
want ik vond zelf dat ik het beding volledig gerespecteerd had en was me van
geen kwaad bewust. Na verloop van tijd is mijn onbegrip omgeslagen naar
minachting. Deze hele situatie raakt me vooral persoonlijk. Zakelijk hield ik
er al rekening mee, ik liet al heel veel kansen liggen, dus dat had verder niet
veel invloed. Maar ik heb wel de verantwoordelijkheid om voor een gezin te
zorgen en een hypotheek af te betalen. Naast de kosten die ik moet maken voor
deze zaak zou het kunnen dat ik boetes opgelegd krijg. Elke keer dat ik me niet
aan het beding zou houden, zou ik een boete moeten betalen en dat is nu
meerdere keren geclaimd. Er hangt een flink bedrag boven mijn hoofd en dat
brengt heel veel stress met zich mee. Ik ben er elke dag mee bezig. Het speelt
dag en nacht door mijn hoofd. Nachtmerries heb ik ervan. Je droomt er over, want
dat heb je niet onder controle. Ik denk soms dat dit de laatste les van mijn
oude baas mij is. Dat hij mij heeft willen laten voelen hoe het is om zoiets te
doorstaan, want in de zakenwereld kun je ook wel eens een rechtszaak hebben met
een klant of een leverancier. Daar moet je mee om kunnen gaan.”
Het relatiebeding eindigt twee jaar na Van het Veers
vertrek. “Twee jaar is lang, maar ik ben al redelijk ver, dus ik hoef nog maar
even door te bijten. Sinds de rechtszaak loopt, ben ik alleen nog maar meer overtuigd
geraakt dat ik door moet gaan met wat ik begonnen ben, met mijn eigen zaak en
de handel. Ik ben nog vastberadener geworden en ik ga me absoluut niet uit de
markt laten werken, want dat is het doel van deze rechtszaak; mij zodanig op
kosten jagen dat ik het opgeef en iets anders ga doen. Ik heb straks twee jaar
afgezien, bijna niets kunnen doen en kosten aan advocaten gehad. Het is jammer
dat we niet gezamenlijk tot een oplossing hebben kunnen komen, dat ze nooit
rond tafel hebben willen zitten. Als dit allemaal achter de rug is, heb ik
eindelijk mijn vrijheid weer terug. Ik tel de dagen af, absoluut.”
Tekst en fotografie: Jan Verschure
Nico van het Veer is een gefingeerde naam. In het belang
van de geïnterviewde is niet zijn echte naam gebruikt. De persoon op de foto is niet de persoon in het verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten